Geschiedenis van de hond
De hond, die in de wetenschappelijke gemeenschap bekend staat als Canis lupus familiaris, is momenteel de meest voorkomende carnivoor in de wereld. Honden waren ook de eerste soorten die door de mens werden getemd; de band tussen mens en hond gaat tot wel 15000 jaar terug. Wetenschappers debatteren echter nog steeds over de geschiedenis, evolutie en tijdlijn van de domesticatie van deze dieren. Maar dit is wat we tot nu toe weten.
Waar komen honden vandaan?
We weten dat honden zijn geëvolueerd uit wolven, onderzoekers en genetici hebben uitgebreid honden bestudeerd om te proberen het exacte moment in de geschiedenis vast te stellen dat de eerste hond werd gesignaleerd. Archeologisch bewijs en DNA-analyse maken de Bonn-Oberkassel-hond het eerste onbetwiste voorbeeld van een hond. De overblijfselen, o.a. een rechter onderkaak, werden ontdekt tijdens het delven van Basalt in Oberkassel, Duitsland in 1914. De Bonn-Oberkassel-hond werd voor het eerst ten onrechte geclassificeerd als een wolf, hij werd ongeveer 14000 jaar geleden begraven.
Er zijn echter andere theorieën die suggereren dat honden nog ouder kunnen zijn. Veel experts zijn het er bijvoorbeeld over eens dat honden begonnen te scheiden van wolven, die ongeveer 16000 jaar eerder begonnen in Zuidoost-Azië. De voorouders van de honden die we vandaag de dag kennen zijn voor het eerst verschenen in de regio's van het hedendaagse Nepal en Mongolië in een tijd dat mensen nog jager-verzamelaars waren. Aanvullend bewijs suggereert dat vroege honden ongeveer 15000 jaar geleden uit Zuid- en Centraal-Azië vertrokken en zich over de hele wereld verspreidden en de mensen volgden tijdens hun migratie.
Jachtkampen in Europa worden ook beschouwd als de thuisbasis van honden die bekend staan als Paleolithische honden. Deze hoektanden verschenen voor het eerst zo'n 12000 jaar geleden en hadden andere morfologische en genetische kenmerken dan de wolven die destijds in Europa werden gevonden. Uit een kwantitatieve analyse van deze hondenfossielen bleek dat de honden schedels hadden die qua vorm vergelijkbaar waren met die van de Centraal-Aziatische herdershond. Hoewel de Bonn-Oberkassel-hond de eerste hond is waarvan we het er allemaal over eens zijn dat het feitelijk gezien een hond was, gaat de geschiedenis waarschijnlijk nog veel verder terug. Maar totdat er meer bewijsmateriaal wordt ontdekt zal het moeilijk zijn om zeker te weten wanneer honden volledig gescheiden werden van hun voorouders.
Wanneer zijn honden voor het eerst huisdieren geworden?
Er is nog meer discussie over de tijdlijn van de geschiedenis tussen honden en mensen. Waarover de meeste wetenschappers en hondengenetici het eens zijn, is dat honden voor het eerst werden getemd door Jager-verzamelaars tussen 9000 en 34000 jaar geleden, wat zo'n breed tijdsbestek is dat het nauwelijks betrouwbaar te noemen is. Meer recente studies suggereren dat mensen ongeveer 6400 - 14000 jaar geleden huisdieren hebben gedomesticeerd toen een aanvankelijke populatie zich opsplitste in Oost- en West-Euraziatische wolven, die onafhankelijk van elkaar waren gedomesticeerd en geboorte gaven aan twee verschillende hondenpopulaties voordat ze uiteindelijk stierven.
Deze afzonderlijke domesticatie van wolvengroepen ondersteunt de theorie dat er twee incidenten met domesticatie voor honden waren. Honden die in Oost-Eurazië verbleven, zijn waarschijnlijk eerst getemd door paleolithische mensen in Zuid-China, terwijl andere honden menselijke stammen volgden verder naar het westen naar Europese landen. Genetische studies hebben aangetoond dat de mitochondriale genomen van alle moderne honden het nauwst verwant zijn aan de honden van Europa. Studies hebben ook aangetoond dat de domesticatie van de hond sterk werd beïnvloed door het aanbreken van de landbouw. Bewijs hiervoor kan worden gevonden in het feit dat moderne honden, in tegenstelling tot wolven, genen hebben waarmee ze zetmeel kunnen afbreken.
De oorsprong van de band tussen mens en hond
De band tussen mens en hond is uitgebreid onderzocht vanwege de unieke aard ervan. Deze speciale relatie is terug te voeren tot het moment waarop mensen voor het eerst in groepen begonnen te leven. Een vroege domesticatietheorie suggereert dat de symbiotische, mutualistische relatie tussen de twee soorten begon toen mensen naar koudere Euraziatische regio's trokken.
Paleolithische honden verschenen voor het eerst tegelijkertijd en ontwikkelden kortere schedels en bredere hersenkraken en snuiten in vergelijking met hun voorouders van de wolf. De kortere snuit leidde uiteindelijk tot minder tanden, wat mogelijk het gevolg was van pogingen van mensen om agressie uit honden te verdrijven. Voorouders van de moderne hond genoten veel voordelen van het leven rond de mens, waaronder verbeterde veiligheid, een constante toevoer van voedsel en meer kansen om te fokken. Mensen, met hun rechtop lopen en beter kleurenzicht, hielpen ook bij het spotten van roofdieren en prooien over een groter bereik. De hypothese is dat mensen in het vroege Holoceen-tijdperk, ongeveer 10000 jaar geleden, wolven pups zouden hebben gekozen vanwege gedrag zoals vriendelijkheid tegenover mensen. Deze puppy's groeiden op jacht metgezellen, volgden en haalden gewond wild op terwijl hun menselijke roedel zich tijdens de laatste ijstijd in Europa en Azië vestigde. Het verhoogde reukvermogen van de hond heeft ook enorm bijgedragen aan de jacht.
Afgezien van het helpen van mensen met jagen, zouden honden nuttig zijn gebleken in het kamp door voedselresten op te ruimen en samen te komen met mensen om warmte te bieden. Deze vroege honden waren gewaardeerde leden van fourage maatschappijen. In die tijd werden ze als superieur aan andere soorten honden gezien en kregen ze vaak de juiste naam en werden ze als onderdeel van het gezin beschouwd. Honden werden ook vaak als roedeldieren gebruikt. Sommige studies suggereren dat gedomesticeerde honden, in wat nu Siberië is, al 9000 jaar geleden selectief als sledehonden werden gefokt, waardoor mensen naar Noord-Amerika konden migreren. De gewichtsnorm voor deze honden, 20 tot 25 kg voor optimale thermosregulatie, is te vinden in de moderne rasstandaard voor de Siberische Husky.
Hoewel het lijkt alsof mensen honden in louter utilitaire zin waarderen, suggereren onderzoeken dat mensen sinds het late Pleistoceen-tijdperk (ca. 12000 jaar geleden) emotionele banden hebben gevormd met hun hondengenoten. Dit is duidelijk te zien bij de Bonn-Oberkassel-hond, die bij mensen werd begraven, hoewel mensen in die periode geen praktisch nut hadden voor honden. De hond Bonn-Oberkassel zou ook intensieve zorg nodig hebben gehad om te overleven, omdat pathologiestudies veronderstellen dat hij als puppy last had van een hondenziekte. Al deze elementen wijzen op de aanwezigheid van symbolische of emotionele banden tussen deze hond en de mensen waarmee hij werd begraven.
Ongeacht de precieze geschiedenis van de domesticatie van honden, hebben deze dieren geleerd zich aan te passen aan menselijke behoeften. Honden werden respectvoller voor sociale hiërarchieën, herkenden mensen als roedelleiders, werden gehoorzamer in vergelijking met wolven en ontwikkelden vaardigheden om hun impulsen effectief te remmen. Deze dieren hebben zelfs hun blaffen aangepast om efficiënter met mensen te communiceren.
Mensen fokken selectief honden om gunstige eigenschappen zoals grootte, jachtcapaciteiten en sterke geurdetectie te benadrukken gedurende vele jaren. Jagers-verzamelaars kozen de pups van een wolf die minder agressie toonden tegen mensen. Met het aanbreken van de landbouw kwamen hoeden en waakhonden die werden gefokt om boerderijen en kuddes te beschermen en in staat zijn een zetmeelrijk dieet te verteren.
Verschillende hondenrassen lijken pas 3000 tot 4000 jaar geleden te zijn geïdentificeerd, maar de meeste soorten honden die we vandaag de dag hebben, waren al in de Romeinse tijd opgericht. Het is begrijpelijk dat de oudste honden hoogstwaarschijnlijk werkhonden waren die vroeger werden ingezet om te jagen, kudden en te waken. Honden werden gefokt om hun snelheid en kracht te verbeteren en zintuigen zoals zien en horen te bevorderen. Zichthonden zoals de Saluki hadden een verhoogd gehoor of een scherper zicht waardoor ze op zoek konden gaan naar eventuele prooien. De Mastiff type honden werden gewaardeerd om hun grote, gespierde lichamen, waardoor ze betere jagers werden.
Kunstmatige selectie gedurende millennia diversifieerde de wereldpopulatie van honden enorm en resulteerde in de ontwikkeling van verschillende hondenrassen, waarbij elk ras uniforme waarneembare eigenschappen zoals grootte en gedrag deelt. Momenteel zijn er meer dan 300 verschillende, geregistreerde hondenrassen. Verschillende hondenrassen worden ook beschouwd als landrassen, of honden die zijn gefokt zonder rekening te houden met rasstandaarden.
De beste vriend van de mens
Honden hebben een lange weg afgelegd en de natuurlijke geschiedenis is iets dat nog steeds uitgebreid wordt bestudeerd door wetenschappers over de hele wereld. Recente genetische studies veronderstellen dat de directe voorouders van de hond zijn uitgestorven, waardoor het moeilijker is om definitieve conclusies te trekken over de oorsprong van de hondensoort. Er bestaan ook veel theorieën over de geschiedenis van de domesticatie van de hond, met een populaire theorie dat twee groepen hondachtige dieren op verschillende plaatsen op verschillende tijdstippen werden gedomesticeerd.
Bovendien zijn honden geëvolueerd om meer te zijn dan alleen jachtgezellen. Door de geschiedenis heen hebben honden gezinnen en huizen beschermd en daarbij loyaal gezelschap geboden. Tegenwoordig helpt de hond zelfs mensen met een handicap en worden ze ingezet tijdens politiediensten om gemeenschappen veilig te houden. Honden hebben keer op keer bewezen dat ze inderdaad de beste vriend van de mens zijn.
Uitgelicht
